پست های ویژه
لبخندهایم نقابی است برای دورماندن از هرگونه توجه توجه‌هایی که گاه تنها برای فریب دادن، شکستن و سوءاستفاده از قلبِ خیلی‌خیلی کوچکم است بارها به‌خاطر توجه‌هایی که به آن کرده‌اند، شکسته است با لـب‌هایی متبسم بر رویش چنگی کشیدند با غضب‌‌هایی که هیچ‌گاه قابل فراموشی نیست، مورد سرزنش قرارش دادند بزرگ‌ترها تِرمیناتورهای انسان‌نمایی هستند که هر کدام بارها برندهی جایزه اسکار شده‌اند
گاه در خلوت انبوه افکارم را پشت‌سر می‌گذارم و تنها به یک چیز می‌اندیشم: -در آن‌طرف مرز چه می‌گذرد؟ ندای درونم به آنی، مواج‌وار گلوگاهم را می‌فشارد و با بی‌میلی لـ*ـب می‌زند: -مرزهای دروغ را که جابه جا کنیم، واقعیت را می‌یابیم و اگر مرزهای واقعیت را برهم زنیم دروغ را! نهایت سکوت می‌کنم و قدم به مرزهای ناشناخته‌‌ای می‌گذارم که روزی سعی در انکارشان را داشتم.
خودم را میان ظلمات ابدی گم کرده‌ام. نمی‌دانم کجا هستم و یا کِی اینجا آمده‌ام، فقط می‌دانم از آغاز این ماجرا دارم فرار می‌کنم، فرار از طلسمی که دنبالم نیست؛ چون زنجیرهایش از گردنم آویزان است، من همراهم می‌بردمش. دلیل فرارم را همراهم می‌آورم . من چشمانم را به خون آغشته کرده‌ام و اکنون وقت زجرکشیدنم است.
زندگی پر از فراز و نشیب‌هاست! لیانای داستان ما هم گذشته بسیار سختی رو پشت سر گذاشته و به امید اینکه آینده‌ی روشن‌تری داشته باشه، روزهاش رو می‌گذرونه اما تقدیر همیشه هم قرار نیست فقط و فقط ضربه بزنه، بلکه گاهی هم یک دفعه یک چیزایی رو بهت می‌ده که همیشه توی رویاهات می‌دیدی! لیانا هم طی اتفاقاتی معجزه‌ی واقعی رو حس می‌کنه و در این راه با افرادی خاص آشنا میشه که آینده‌ش رو رقم می‌زنن؛ خصوصاً کسی که عشقِ لیانا میشه.
روزها از پس هم گذشته و اینک الیسیما، دیگر آن نوجوان درمانده‌ی شانزده‌ساله نیست؛ لیکن او را روزگار و حماقت خودش، عوض کرده است. او تازه دارد معنی «مجازات زن‌بودنش» را می‌فهمد. هفت‌سال از مرگ سام می‌گذرد و او در بالین خانواده‌ی طاهری تاب آورده است؛ خانواده‌ای که از یک نقطه‌ی کوچک به همه‌ی زندگی‌اش تبدیل شدند. همه‌چیز آرام به نظر می‌رسد؛ اما اصل ماجرا چیز دیگری است. در این میان، بازگشت دماوند به هیاهوی این آشفته‌بازار، دامن می‌زند و...
