پست های ویژه
سوگند برای آرام کردن قلب و تنبیه عقل خود که ناخواسته در منجلابی فرو می‌رود و رهایی از آن، راه بسی دشواری است؛ گره زندگی‌اش را با گره‌ای بزرگ‌تر کور می‌کند! این گره‌ها در خود می‌پیچند، بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوند؛ اما سوگند، دست نیاز به سوی کسی دراز نمی‌کند و یک تنه جلو می‌رود، تا جایی که متوجه می‌شود که همیشه هم تسلیم نشدن در برابر شکست قابل قبول نیست؛ گاهی برای ایستادن، باید خم شد!
