پست های ویژه
تنها یک تصمیمی که وابسته به نظر دیگران بود، باعث شد مسیر زندگی‌اش تغییر کند. تصمیمی که برخلاف آنچه تصور می‌کرد، سرانجام دیگری برایش رقم زد. سرانجامی که باعث شد عقلش کیش و مات شود و صدای فریاد قلب شکسته‌اش، گوش آسمان را کَر کند.
از یک آشوب شروع شد، آشوبی که زندگی همه‌ی ما را به یک ویرانه بدل کرد. آشوبی که از یک گذشته‌ی پنهان سرچشمه گرفته بود. گذشته‌ای که همانند ریشه‌های زهرآلود، به سرنوشتمان رسوخ کرد و زهر خود را به هر نحوی به همه‌ی ما چشاند، اما در این میان شیرین‌ترین اتفاق زندگیمان رقم خورد؛ اتفاقی به شیرینی یک عشق... .
الهه‌ها شهرتشان به این است که در برابر اهریمنان از دنیا محافظت می‌کنند. کسی نمی‌داند که آن‌ها خود دنیایی دارند که متفاوت است از دنیایی که آن را حمایت می‌کنند؛ مشکلاتی دارند و همراهی با دنیای ما را در الویت می‌گذارند.
هنگامی که چشم گشودم خود را میان مردمی یافتم که عقاید فرسوده‌ی خود را مانند گرز آهنین بر سرم می‌کوبیدند و آرزوهایم را لگد مال می‌کردند. خاطرات گذشته مرا در خود حل کرده بود و درهای امید را به رویم بسته بود. و هنگامی که سراسر غرق در تاریکی این دنیا بودم، روشنایی وجودت مرا از برزخ وجدان رهایی داد.
زخم می‌زنی و نمی‌دانی ثبات جهانت لبخند کودکانه‌ی من است. به بندم می‌کشی و خودت از نفس‌کشیدن می‌ایستی. وجودت را از چشمان عصیانگرم دریغ می‌کنی؛ اما نمی‌دانی این تو بودی که از آغاز دیدارمان آتش به مخمل این جان لطیف زدی. نگاهت را دریغ، خنده‌هایت را پنهان، دوری‌ات را مجاز و من عاجز از ترس تو و اطرافیانم؛ همان اطرافیانی که پیوند یک خانواده را گسستند. من مادرم نیستم، من افرا هستم. من موهایم رد جادو دارد، خامت می‌کنم، خواهی دید.
اتفاقات ترسناک، غیرقابل باور و عجیبی درحال شکل گیری است؛ اتفاقاتی که هیچ منطقی پشت سرشان نیست. حقایق پشت پرده که دست یاری به سمت او دراز کرده‌اند. و اینک خانه‌ای متروکه، تسخیر شده است. معمای ترسناکی که بند به بند وجودشان را به بازی گرفته و ناخواسته وارد مسیری فرا طبیعی می‌شوند و در این سیاهی اتفاقات، به دنبال کورسویی نور می‌گردند، به امید نجات و رهایی!
چند سالی می‌گذرد و همچنان در خاطرم پررنگ، بالاخره رسیده بود. با شوق به استقبالش می‌رفتم؛ اما از من رو گرفته بود. نمی‌گذاشت که چشمانش را ببینم؛ جوابم را نمی‌داد! گناهی مرتکب شده بودم که این‌‌گونه سرد شده نگاهم می‌کرد؟ سرم را به زیر انداختم؛ خون‌های زیر پایم را نگاه می‌کردم. ناباور نگاهم را بالا کشاندم. چشم‌هایش غزلی را زمزمه می‌کردند... .
داستان زندگی دختری است که در محل کارش عاشق می‌شود؛ ولی عشقش ترکش می‌کند و ضربۀ سنگینی می‌خورد بطوریکه از کارش استفعا می‌دهد. فریبا در یک تصادف حافظه‌اش را از دست می‌دهد و تمام خاطراتش را از یاد می‌برد. پدر و مادرش در تلاش هستند که او هیچ چیز به یاد نیاورد. ولی کم کم بعضی مسائل را متوجه می‌شود. در پایان داستان فریبا عشقش را پیدا می‌کند و به سوی خوشبختی قدم می‌گذارد.
