پست های ویژه
پروانه‌‌های دشت دلم به‌آرامی سمت شعله‌ی چشمانت که راز‌های جهان را برملا می‌کند پر می‌کشند و جاودانه برایت آوازه‌ی جان سپردن سر می‌دهند یاران از شهد نگاهت به وجد آمده و مات و مبهوت می‌مانند گویی شمعی به‌آرامی در تاریکیِ دلشان افروخته شده و عشق را در تو کمین می‌کنند
لبخندهایم نقابی است برای دورماندن از هرگونه توجه توجه‌هایی که گاه تنها برای فریب دادن، شکستن و سوءاستفاده از قلبِ خیلی‌خیلی کوچکم است بارها به‌خاطر توجه‌هایی که به آن کرده‌اند، شکسته است با لـب‌هایی متبسم بر رویش چنگی کشیدند با غضب‌‌هایی که هیچ‌گاه قابل فراموشی نیست، مورد سرزنش قرارش دادند بزرگ‌ترها تِرمیناتورهای انسان‌نمایی هستند که هر کدام بارها برندهی جایزه اسکار شده‌اند
گاه در خلوت انبوه افکارم را پشت‌سر می‌گذارم و تنها به یک چیز می‌اندیشم: -در آن‌طرف مرز چه می‌گذرد؟ ندای درونم به آنی، مواج‌وار گلوگاهم را می‌فشارد و با بی‌میلی لـ*ـب می‌زند: -مرزهای دروغ را که جابه جا کنیم، واقعیت را می‌یابیم و اگر مرزهای واقعیت را برهم زنیم دروغ را! نهایت سکوت می‌کنم و قدم به مرزهای ناشناخته‌‌ای می‌گذارم که روزی سعی در انکارشان را داشتم.
گاهی با یک شروع ساده می‌توان پایانی خوش را به ارمغان آورد. حال می‌خواهد آن آغاز با یک تصمیم بزرگ یا کوچک باشد. داستان درباره‌ی دختری‌ست که با توجه به علاقه و هدف مهم زندگیش، آشپزی، تصمیمی می‌گیرد که دورانی عجیب به زندگیش می‌دهد. همان تصمیم او را وارد بازی‌هایی می‌کند؛ بازی‌های خطرناکی که رنگ و بوی حقیقت دارند.
