پست های ویژه
من نمی‌گویم که شمع آجین حق من نبود من نمی‌گویم ملائک بال در بالم شنا کردند من نمی‌گویم که قطره‌های شمع خونی نبود من نمی‌گویم که باز سرما نبود، درد نبود، غم نبود من نمی‌گویم که بارانی نبود، ابری نبود، ماهی نبود من می‌گویم من بودم و چرخش حیات و سوزش سوختن و قطره‌های خون در اتاقی که به‌جز بلعیدنم کاری نداشت
هیچ‌وقت چرخ زمانه به خواست ما نمی‌چرخه. هیچ‌وقت اون چیزی که تصور می‌کنیم پیش نمی‌یاد و درست جایی که فکر می‌کنی زندگی قراره روی خوش خودش رو بهت نشون بده، اونی که منتظرش بودی بشه، جلوی راهت هزارتوی مشکلات جوانه می‌زنه و زندگی دختری از جنس مهربونی و از تبار شیطنت رو توی آتیش درخشان خودش فرو می‌بره که پایان نامعلومی داره.
در این روز معمولی گمان می‌کردم لباس سفید عادی به تن داشته باشی، اما تو بازهم مرا غافلگیر کردی. با این ساتن نازک قرمز مانند ماهی کوچکی در تنگ آب که رقص کنان برای خود آواز عشوه می‌خواند می‌مانی و من دوباره در افکارت گرهی خواهم زد و در فضایی آکنده از بوی گل‌های قرمز غرق خواهم شد... .
سالیان سال از آن ماجرای هولناک و شکست سخت و قسمی که خورده گذشته و اکنون پیشگویی می‌گوید او دوباره حمله می‌کند. قرن‌ها پیش به کمک جادوگری نامرد حمله کرد؛ اما حال چه کسی می‌داند به کمک چه کسی؟ اویی که فراموش کرده خداوند هیچ‌گاه بندگانش را رها نمی‌کند و همواره افرادی هستند که با کمک خداوند او را شکست می‌دهند. افرادی مانند آیریس؛ دختری با موهای سپید و یارانش. و به راستی که «شیطان» از آیریس می‌ترسد.
در من شیاری است مانند گسل، یک من در آن زندانی‌ست؛ یک من به وسعت تمام تو! یک من که بدجور درگیر تو است، یک منِ پر شیار... و من، تو را، در شیار تنهایی‌هایم، چون نور می‌بینم.
آماجت از رسوخ به آرزوهای منواجم چه بود که سلاخی از تبار عشق و تیشه‌ای از جنس «ما» داشت؟! تژگاه رخسارت نشتری به قبضه‌ی زندگی این من جاویدان داشت و التفاف نگاهمان دشنه‌ای بر قلب خائنین محبت‌نما؛ اما تو چرا؟ شهر آرزوهایم را به آتش زدی و همین عوام اهتمام‌جو، تکاپویی ز تب تند عاشقیِ جهان، سر بر آوردند و خنجری زهراگین را در دل فانویل فرو کردند. تنها بانوی سرزمین رؤیاهایم و تنها مصدوم این جنگ ناعادلانه بودم!
همیشه در تنگنای یک خاموشی مطلق، روشنایی عمیقی نیز وجود دارد؛ اما گاهی داشتنِ این روشنایی زیبا، تاوان هم دارد. همان‌طور که یک چیز خوب، بدی هم دارد! جنگ تمام شده است؛ ولی هم‌چنان دشمنان باقی مانده‌اند. خون‌ها ریخته شده‌اند؛ ولی هنوز هم خون‌ها برای ریخته‌شدن فراوانند و زندگی برای یک روح مرده، باز هم می‌تواند معنای زندگی داشته باشد! و اما این‌بار و در این داستان، شیطان دیگر کیست؟ شیطانِ اهریمن و هیولای خونخوار، کیست؟
«هر لحظه ممکن است سرنوشت، داستان زندگی‌ات را عوض کند!» این جمله حکایت دختری‌ست که تنها با سفر کردن به یک روستای متروک، سرنوشت و داستان زندگی‌اش را تغییر داد. افسانه، دختری که بدون اطلاع داشتن از حقایقِ وهم‌آلود آن روستای خونین و جهنمی، پا به آن‌جا می‌گذارد و ناخواسته درگیر ماجراهای فراوانِ خطرناکی می‌شود. پی به حقیقت‌های مخفیِ عجیب و کهنه‌اش می‌برد. زندگی‌اش با موجوداتی عجیب و افسانه‌ای یکی می‌شود. برای بقا و زنده ماندن باید بجنگد و درنهایت، قلبش گرفتار عشقی ممنوعه، خون‌آلود و سراسر خطر می‌شود! عشقی که ممکن است حاصل نبردهای خونین و یک آینده‌ی سیاه باشد!
همه‌چیز از آن زمانی آغاز شد که نوزادی متولد شد و پا به جهان گذاشت؛ ولیکن داستان بسیار جلوتر از آن زمان شروع می‌شود. در شب ازدواج پرنسس کلارا اتفاقی افتاد که تمام پادشاهی را در غم و اندوه فرو برد و هیچ‌کس انتظار نداشت که تمامی آن اتفاقات زیر سر یک تازه‌وارد مرموز به شهر باشد. حال این تازه‌وارد با شعله‌های سیاه و آبی‌‌‌رنگش آمده تا آشکار کند که چه چیزی پشت دیوار حافظه پنهان شده و چه کسی آن حقایق و خاطره‌ها را از بین برده. سرانجام با پیداشدن سروکله‌ی شورشی‌ها، زندگی ورق تازه‌ای را باز کرد و بی‌خیال همه‌چیز مبارزه علیه تاج و تـ*ـخت شروع شد.
آه از کشتار فجیع حس من میان دست‌های مردانه‌ی تو! داد از فریادهای خفه‌ام پشت لبخند‌های مصنوعی تو! آه از قلب مستعمره‌‌ای که شده چنگ در چنگ استعمار تو! بینوا اشک چشم من که غلتیده، افتاده بر شانه‌ی تو! من به چه حکم، زندانی شده‌ام در بند پنجمین سلول حرف تو؟ می‌سوزد انگشت کوچکم، از قول‌های دروغین و پوچ تو افتاده بر رویم، نام یک جانی مطابق حکم، ضربه‌ی چوب تو! واژه‌ها در ذهنم مبهوت شده‌اند بی‌شک، از بی‌رحمی و سقاوت و دل سنگ تو! در پیله‌ی خودساخته‌ام، به دام افتاده‌ام سوخت تمام آرزویم را، آتش حسد تو! میان بازوان تو، استکبار آموخته‌ام بی‌نهایت ستم دیده، تنها مؤنث قلمروی تو! گوشه‌ای از قلب تو، فرتوت شده‌ام حق مرگ را هم از من سلب کرده، ابروهای درهم‌کشیده‌ی تو!
