خلاصه کتاب:

داستان درمورد دختری به اسم پارمیداست که چند سال پیش از کشور فراری شد. و حاال وقتشه برگرده تا... برگرده تا خیلی چیزها رو عوض کنه... برگرده و سر از رازهای خانوادهاش دربیاره! رازی که...

خلاصه کتاب:

روزها از پس هم گذشته و اینک الیسیما، دیگر آن نوجوان درمانده‌ی شانزده‌ساله نیست؛ لیکن او را روزگار و حماقت خودش، عوض کرده است. او تازه دارد معنی «مجازات زن‌بودنش» را می‌فهمد. هفت‌سال از مرگ سام می‌گذرد و او در بالین خانواده‌ی طاهری تاب آورده است؛ خانواده‌ای که از یک نقطه‌ی کوچک به همه‌ی زندگی‌اش تبدیل شدند. همه‌چیز آرام به نظر می‌رسد؛ اما اصل ماجرا چیز دیگری است. در این میان، بازگشت دماوند به هیاهوی این آشفته‌بازار، دامن می‌زند و...

خلاصه کتاب:

گاهی با یک شروع ساده می‌توان پایانی خوش را به ارمغان آورد. حال می‌خواهد آن آغاز با یک تصمیم بزرگ یا کوچک باشد. داستان درباره‌ی دختری‌ست که با توجه به علاقه و هدف مهم زندگیش، آشپزی، تصمیمی می‌گیرد که دورانی عجیب به زندگیش می‌دهد. همان تصمیم او را وارد بازی‌هایی می‌کند؛ بازی‌های خطرناکی که رنگ و بوی حقیقت دارند.

خلاصه کتاب:

سیاره‌ای گرد که در مرکزش حرارتی سرخ برافراشته بود. در افسانه‌ها می‌گویند حرارتش غیرقابلِ کنترل بود و وسعتش وصف‌ناپذیر! می‌گویند اهالی سیاره برای کم کردن این حرارت افول‌ناپذیر، دست به دامان اهورای بزرگ شدند و او تنها یک راه پیشنهاد داد. خارج کردن حرارت با ماده‌ای ناشناخته و مرموز. در افسانه آمده است این کار بسیار خطرناک بود و خارج از خطرات موجود، این ماده در اذهان عمومی هنوز ناشناخته و مقهور بود؛ طوری که در سنن قدیمی اهالی از این ماده دوری می‌کردند و آن را منحوس و مایه‌ی بدیمنی می‌دانستند و گاه برای دورکردن بلایا، با سوزاندن این ماده از اهورای بزرگ طلب بخشش می‌کردند. اما اهورای بزرگ، خارج از سنن، کاری خواسته بود و آن آغشته کردن دست‌های بزرگان به این ماده بود. اهالی برای بررسی وسعت این مشکل به نزد بزرگان سیاره رفتند. آنجا مردی بود به نام رکابد؛ وی مردی مؤمن و اهل عبادت بود و روزی نبود که نزد اهورا به ستایش برنخاسته باشد. رکابد در نزد اهالی به بالاترین درجه اعتماد رسیده بود و وقتی رکابد حرف میزد، اهالی سند را امضاشده مهر می‌کردند و آن روز رکابد گفت : - فردا بالای کوه می‌رویم و آن را آزاد می‌کنیم،. این ماده تنها راه نجات ماست . و آن ماده نامی نداشت جز «سیتا»!

خلاصه کتاب:

دیبا؛ هر کس که بگوید از مرگ نمی‌هراسد، لاف می‌زند! دیبا؛ مرگ، سریال ترسناک نیست که هر جایش را که نخواستی، نگاه نکنی. مرگ، رمان ترسناک هم نیست که هر جایش را که ترسیدی، کتاب را ببندی و چند نفس عمیق بکشی و به خودت حالی کنی که داستانی بیش نیست! مرگ؛ هیچ است دیبا، هیچ! همین هیچی بودنش است که این گونه خوفناکش می‌کند. دیبا؛ با اعجاز کلمه نمی‌توان مرگ را توصیف کرد، مرگ را باید با گوش بشنوی، با چشم بچشی و با بینی، بشنوی!

خلاصه کتاب:

و درد وقتی معنا پیدا می‌کند که در گیر و دار افکار پوسیده‌ی اطرافیان، انگ نحس بخوری. از طوفان‌های همه جانبه بریده باشی، از حرف‌های بی‌اساس دیگران و رسومات پوسیده و به دنبال سر پناه پیش کسی بروی که فکر می‌کنی هم.‎خانه‌ات است اما یک جاذبه و نیرو همه چیز را تغییر می‌دهد و رازهای زیادی فاش می‌شود

خلاصه کتاب:

داستان دختر لالی است که با توجه به شرایطش و مشکلاتی که در زندگی دارد سعی می‌کند مانند آدم‌های عادی زندگی کند و عاشق شود!

خلاصه کتاب:

سهراب می‌گفت «قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به آب دور خواهم شد از این خاک غریب» به قایق شکسته دستی می‌کشم می‌بینی سهراب! نه قایقی برای رفتن هست، نه نایی در بدن این کهنه قایق شکسته که جان رفتن ندارد من می‌مانم و شب تار من می‌مانم و قایق شکسته‌ام که زخم دارد من می‌مانم و تلاطم دریایی که مات و تاریک است

خلاصه کتاب:

 «زیباترین معجزه هستی؛ بودی که وسوسه‌ام کردی.. معجزه بهشتی بودی که عاشق پیشه‌ام کردی!» معجزه عشق تو مرا آشفته و حیران کرد؛ اما نفهمیدم که حوا هم گول سرخی سیب را خورد و عاشق شد! عشق تو همچنون شمشیری براق اما زهرآلود بود که اندک‌اندک در وجودم فرو رفت! نفمهمیدم؛ اما تو خوب می‌دانستی که این عشق بیمار است! عشق بیماری که خنده را از لبانم زدوده است.. روح سرکشم را بی‌تاب و بی‌قرار کرده است! جسم نحیفم را ضعیف کرده است و کلام را بر من حرام کرده است.. تضاد این روزهای زندگی‌ام عشق بیماری شده است که گریبان را بر من تنگ کرده است و هر لحظه مرا در سیاهی مطلق فرو می‌برد! اما درمان چیست؟! درمان این عشق بیمار چیست؟! نکند درمانش همانند گنجی در قلعه‌ای دفن شده زیر آب اقیانوس‌ها است که برای کشفش باید خطر را در آ*غو*ش بگیری که شاید موفق شوی و شاید شکار تاریکی اعماق آن شد.

خلاصه کتاب: خیس می‌خورد یادت، در ژرفای تاریکی... میان انبوهی از ناله‌های باد و گریز آسمان از وحشت... نیستی و نخواهی آمد، می‌دانم که نمی‌شود! به کمک کشیده می‌شوم تا پرتاب به غم نشوم. در دورترین‌ها، شاید هم نزدیک به تویی که جز وهم هیچ نیستی.

• ثبت نام
• بازیابی رمز عبور

• جدید ها
• نظرات
• تگ ها