خلاصه کتاب:

روزی روزگاری منی بودم که فقط خدایش را داشت و دیگر هیچ... .

خلاصه کتاب:

oh of The horrible slaughter of my feelings !between your manly hands Shout from my suffocating screams !Behind your artificial smiles Oh, from a colonized heart

خلاصه کتاب:

پروانه‌‌های دشت دلم به‌آرامی سمت شعله‌ی چشمانت که راز‌های جهان را برملا می‌کند پر می‌کشند و جاودانه برایت آوازه‌ی جان سپردن سر می‌دهند یاران از شهد نگاهت به وجد آمده و مات و مبهوت می‌مانند گویی شمعی به‌آرامی در تاریکیِ دلشان افروخته شده و عشق را در تو کمین می‌کنند

خلاصه کتاب:

لبخندهایم نقابی‌ است برای دورماندن از هرگونه توجه توجه‌هایی که گاه تنها برای فریب دادن، شکستن و سوءاستفاده از قلبِ خیلی‌خیلی کوچکم است بارها به‌خاطر توجه‌هایی که به آن کرده‌اند، شکسته است با لـب‌هایی متبسم بر رویش چنگی کشیدند با غضب‌‌هایی که هیچ‌گاه قابل فراموشی نیست، مورد سرزنش قرارش دادند بزرگ‌ترها تِرمیناتورهای انسان‌نمایی هستند که هر کدام بارها برنده‌‎ی جایزه اسکار شده‌اند

خلاصه کتاب:

شده ام مترسکی که عاشق کلاغ ها شده‌ست... نمی‌توانم باعث پراندن تو باشم ، نمی شود کاری کنم که سر به این باغ نزنی... مرا به زودی کشاورز می برد که بسوزاند. آدم ها هم مثل ما مترسک ها، وقتی عاشق می شوند به هیچ دردی نمی خورند دیگر. باید بسوزند...فقط سوختن...

خلاصه کتاب:

دیبا؛ هر کس که بگوید از مرگ نمی‌هراسد، لاف می‌زند! دیبا؛ مرگ، سریال ترسناک نیست که هر جایش را که نخواستی، نگاه نکنی. مرگ، رمان ترسناک هم نیست که هر جایش را که ترسیدی، کتاب را ببندی و چند نفس عمیق بکشی و به خودت حالی کنی که داستانی بیش نیست! مرگ؛ هیچ است دیبا، هیچ! همین هیچی بودنش است که این گونه خوفناکش می‌کند. دیبا؛ با اعجاز کلمه نمی‌توان مرگ را توصیف کرد، مرگ را باید با گوش بشنوی، با چشم بچشی و با بینی، بشنوی!

خلاصه کتاب:

سهراب می‌گفت «قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به آب دور خواهم شد از این خاک غریب» به قایق شکسته دستی می‌کشم می‌بینی سهراب! نه قایقی برای رفتن هست، نه نایی در بدن این کهنه قایق شکسته که جان رفتن ندارد من می‌مانم و شب تار من می‌مانم و قایق شکسته‌ام که زخم دارد من می‌مانم و تلاطم دریایی که مات و تاریک است

خلاصه کتاب:

می‌توانستم فراموشت کنم، امّا نشد! زندگی یعنی همین؛ جبری به نامِ اختیار... جایی خوانده بودم دل‌شکسته به استخوان شکسته می‌ماند. به نظرم از آن جمله‌هایی است که باید با طلا نوشت! از بیرون همه چیز رو به راه است اما از داخل... دم به دم، درد! و من می‌نویسم از دردی که آتش به جانم کشیده! این روزها زور قلبم فقط به قلم می‌رسد و بس و امان از افکاری که واژه‌ای برایشان نباشد...

خلاصه کتاب:

برای خودش می‌نویسد. برای خودش می‌خواند و حتی برای خودش زندگی می‌کند. اما این تکرارها عجیب می‌تواند به دل بنشیند‌!

خلاصه کتاب:

 «زیباترین معجزه هستی؛ بودی که وسوسه‌ام کردی.. معجزه بهشتی بودی که عاشق پیشه‌ام کردی!» معجزه عشق تو مرا آشفته و حیران کرد؛ اما نفهمیدم که حوا هم گول سرخی سیب را خورد و عاشق شد! عشق تو همچنون شمشیری براق اما زهرآلود بود که اندک‌اندک در وجودم فرو رفت! نفمهمیدم؛ اما تو خوب می‌دانستی که این عشق بیمار است! عشق بیماری که خنده را از لبانم زدوده است.. روح سرکشم را بی‌تاب و بی‌قرار کرده است! جسم نحیفم را ضعیف کرده است و کلام را بر من حرام کرده است.. تضاد این روزهای زندگی‌ام عشق بیماری شده است که گریبان را بر من تنگ کرده است و هر لحظه مرا در سیاهی مطلق فرو می‌برد! اما درمان چیست؟! درمان این عشق بیمار چیست؟! نکند درمانش همانند گنجی در قلعه‌ای دفن شده زیر آب اقیانوس‌ها است که برای کشفش باید خطر را در آ*غو*ش بگیری که شاید موفق شوی و شاید شکار تاریکی اعماق آن شد.

• ثبت نام
• بازیابی رمز عبور

• جدید ها
• نظرات
• تگ ها