مردی در حال بازگشت است؛ دیگری گندی که اولادش پدید آورده را جمع می‌کند؛ یکی هم در این میان دل‌شکسته است. خانواده‌ای بی‌خیال و پر امید‌؛ جمعیتی که به ندرت و استثناء می‌شود در آن فردی را یافت که افسرده باشد؛ کسانی که زندگی‌شان بر هم قلاب شده و اگر هوای دیگری را نداشته باشند، همه‌شان بازنده بازیی هستند که سرنوشت‌هایشان برایشان خواب دیده‌اند؛ خوابی که یک‌وجب روغن رویش داشته باشد؛ البته در واقعیت خواب که نه! به هر حال ضرب‌المثلی بود در همین مایه‌ها... .

زمانی که سورن، از انتظار کشیدن برای جرعه‌ای آرامش خسته شده بود، شخصی متفاوت از دوردست‌ها پیدا می‌شود تا در عمارت بزرگ خانواده‌ی سورن کار کند. در همین منوال، او برادرش، پاره‌ی تنش را از دست می‌دهد. بی‌رمق‌تر از همیشه، نمی‌داند با خانواده‌ی آسیب‌پذیرش چه کار کند؛ اما کسی در همین حوالی، به کمک او می‌شتابد.

من، گم شده‌ام! درکوچه پس کوچه‌های خیال‌ها و آرزوهایم همه جا تاریک است. من، ترسیده‌ام! نه از تاریکی که از صدای زمزمه دست‌هایم ترسیده‌ام. تو را صدا می‌زنند!

هیجان چه کم و چه زیادش کنار کسی که بیشتر از جونت دوست داری، هیچ‌وقت خطرناک نیست! حتی اگر منجر به مرگت بشه، برات خوشاینده. چون می‌دونی در حالی مردی که داشتی می‌جنگیدی! این داستان، قصه مرگ و زندگیه. قصه انتقام یه پسر از پدرش و یه پسر به‌خاطر پدرش. و نکته مهم اینه که اونا توی این راه پر خطر تنها نیستن! یه گروه هم عازم همین راهن، راهی که تهش معلوم نیست ولی مسیرش قشنگه. یه گروه حرفه‌ای آموزش‌دیده پلیس‌؛ در مقابل یک باند خلافکار فراری! حال باید ببینیم این آدما برای انتقام گرفتن، با هم کار می‌کنن یا سد راه هم می‌شن! و آخر این ماجرای خونین به کجا ختم می‌شه.

مقدمه دلنوشته آرزو مطار:

سوگند به عشقی که همچو شراره‌ای آتشین در دلم رخنه کرده است؛ من آماده‌ام تا همچو عقابی، پرواز را آغاز کنم. آغاز پروازی پرشور که با مهری ناگسستنی در آسمان‌ها شروع می‌شود! سوقم می‌دهد به سوی پرواز. اوج گرفتن آسان است، لیک شروع سخت است! اما می‌دانی، ذوق رسیدن به آرزوهایم، من حاضرم تا بیکران‌ها حتی بی بال پرواز کنم و عین افسانه ققنوس از بین بروم!

نرگس که تمام هم و غم زندگی‌اش دفتر و کتاب هایش بود، سرنوشتش را به دست کسی می‌سپارد که در این راه ناخواسته، خط قرمز های زندگی‌اش که ناراحتی پدر و مادرش هست را نشانه می‌گیرد و تقدیرش طور دیگری رقم می‌خورد.

مقدمه: سرانجام تو منجر به تاراج من شدی و پایانِ تو شروعِ پایانِ من بود... سایه‌ی یک تیره‌ ابر که باران چشمانم بود؛ بر روی صفحات کبود روزگار و خاطراتمان می‌بارید. این تاراج، شروع یک فصل سرد و نژند بود که درون یک کلمه‌ی حزین و تکراری، در تمامی دقیقه‌ها که نه، در وهله به وهله‌ی لحظه‌هایم خلاصه شده: «بی ‌تو» «بی‌ تو» «بی‌ تو» «بی ‌تو» «بی ‌تو…»

او دستکشی ساخت با قدرتهای مختلف؛ ولی چه میدانست اختراعش فاجعهای در آینده میسازد؟ اختراع او، یک اختراع شیطانی بود که با تقسیم شدن، سایه انداخت بر زندگی شش برادر! داستان شروع شد و همراه با خود، کشت و کشتارها و کینه ها را شروع کرد؛ امپراطوری جدیدی بنا کرد و به رز سیاه آغازین بخشید و به راستی، او پایهگذار لحظات شومی در آینده بود؛ بیآنکه خودش بداند!

چشم می‌بیند و قلب زجر می‌کشد؛ و این‌گونه است که هرچه از ذهن رد می‌شود را ثبت می‌کنیم!

من ماهورام، ماهورای سپهری!

چرخش زندگی، این بار روی تلخش را نشان من و خواهرم می‌دهد؛

اما نمی‌داند که تقدیر، جایگاهش سکویی بالاتر از تمام تلخی‌هاست.

وقتی که برسم به تمام نشدن‌هایی که روزی آرزویشان را داشتم،

دستانم را بالا می‌برم و ماه را در آ*غو*ش می‌گیرم؛ او تماماً برای من است!